نمی دونم مالکیت چی داره که ایجاد حساسیت میکنه؟دیروز توی راه یه گربه دیدم که یه چشمش کور شده بود و به شدت شبیه گربه ای بود که توی خونه امون زندگی می کنه،گذشته از اینکه حالم از وضعیتش بد شد،ته دلم یه جوری شد که نکنه گربه ی خودمون باشه!بعد به نظرم رسید چه فرقی می کنه،یه گربه یه چشمش از توی کاسه در اومده!تهش که رسیدم توی خونه به این نتیجه رسیدم دست کم اگه گربه ی خونه امون باشه ما ازش مراقبت می کنیم اگه هیچ جا رو نداشته باشه چی؟ولی بازم نمی تونم بگم از اینکه دیدم گربه روی ایوون نشسته و سالم خر خر می کنه خوشحال نشدم!فکر کنم اگه حس مالکیت به هیچی نداشته باشی خیلی خوبه و از طرفی هم نیست!نمی دونم ...دوست من،کتاب من... خونه ی من... گربه ی من...

گور باباش چه می دونم!اصولن ناظربیرون زندگی بودن کار مزخرفیه که من به انجامش عادت کرده ام!

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه !